Strony

środa, 25 września 2013

Jeszcze o szyciu

Odbyłam ostatnio ciekawą rozmowę na temat szycia. Opłaca się czy nie? Nigdy nie rozpatrywałam szycia w takich kategoriach. Traktowałam je raczej jako przydatne hobby. Nie oszukujmy się - nawet gdy byłam w liceum na początku lat 90. można było to i owo z ubrań kupić. Osoby nieszyjące nie chodziły przecież nago. ;)

wtorek, 20 sierpnia 2013

Mamałyga po rumuńsku

Miniony tydzień spędziliśmy z Sahibem i znajomymi włócząc się po rumuńskiej Transylwanii. Głównie chodziliśmy po górach, choć zdarzało nam się zajrzeć do miast i wiosek naszpikowanych zabytkami i starodawną architekturą. Przy okazji próbowaliśmy lokalnych dań.

Potrawa, na którą dziś namawiam, jest w Rumunii niebywale popularna. Bardzo prosta do wykonania - czysty minimalizm w kuchni. Przy 30-stopniowych upałach była jak znalazł - lekkostrawna, a zarazem pożywna. Jednocześnie przystępna cenowo (spora porcja kosztowała w przeliczeniu 6-10 zł).

poniedziałek, 22 lipca 2013

Autostopem w czerwonych kurtkach

W tym roku po raz kolejny wybraliśmy się z Sahibem na Islandię. Nie będę się rozpisywać o „krainie lodu i ognia”, o jej krajobrazach, pogodzie i innych atrakcjach, bo wpis byłby siedem razy dłuższy. Pozostanę w temacie autostopu. Przy pomocy tej techniki podróżniczej udało nam się objechać Wyspę dookoła.


czwartek, 27 czerwca 2013

Szycie - zapomniana umiejętność?

Dlaczego nie ma nowych wpisów na blogu? Tofalaria szyje ubrania.

Szycie - dawniej umiejętność powszechna. Czy chłopka, czy arystokratka umiała szyć, a sklepy z ubraniami po prostu nie istniały. Oczywiście biedni byli zmuszeni wyprodukować sobie odzież, bogaci mogli szycie traktować jako hobby. Jako ciekawostkę dodam, że w niektórych kulturach - na przykład u Inuitów - szycie było umiejętnością absolutnie niezbędną do przetrwania jeszcze 100 lat temu, a metalowa igła była jednym z większych skarbów każdej rodziny. Eskimoski przeważnie chowały igły... w przepastnych głębiach fryzury! Owdowiały mężczyzna szybko rozglądał się za nową towarzyszką życia, bo bez niej nie był w stanie wygarbować skór i uszyć stroju zapewniającego przetrwanie w mroźnym klimacie.

wtorek, 4 czerwca 2013

Minimalizm w „Na Tropie”

Witajcie po ponad miesięcznej przerwie. Zrobiłam sobie blogowe wakacje. ;)
Tymczasem, jeśli komuś nie znudził się jeszcze temat minimalizmu, to zapraszam na łamy Internetowego Magazynu Wędrowniczego „Na Tropie”, w którym ukazał się mój felieton dotyczący ogólnych aspektów prostego życia.

Jednocześnie zapraszam do lektury świetnego artykułu koleżanki Marty Szewczuk, która rozważa, czy minimalizm to propozycja dla każdego.

czwartek, 25 kwietnia 2013

Patrick French o konsumpcjonizmie

Ostatnio wpadła mi w ręce książka brytyjskiego pisarza i dziennikarza Patricka Frencha „Tybet Tybet”. To nie tylko zapis podróży po tym kraju w latach 90. Przede wszystkim to głębokie studium współczesnych stosunków Tybetu ze światem zewnętrznym, szerokie tło historyczne i trzeźwa ocena współczesnej sytuacji w tym regionie. Książkę gorąco polecam, a dla Was wybrałam tylko jeden fragment na temat konsumpcjonizmu i samotności ludzi w bogatych krajach Zachodu. Oddaję głos Autorowi.

„Bieda może zabić, ale powszechny dostatek także nie przynosi szczęścia. Jedne z najpoważniejszych problemów społeczeństw rozwiniętych - depresja, stres, fiksacja na punkcie wagi, niekontrolowana przemoc są codziennością najbogatszych państw świata. W biednych krajach ludzie mają inne zmartwienia.

czwartek, 18 kwietnia 2013

Czy jesteś tego warta?


Pamiętacie reklamy dużego koncerny kosmetycznego, w których hasło brzmiało „bo jestem tego warta”. Prezentowały zadowolone z siebie, zadbane kobiety - zadbane oczywiście dzięki dość drogim kremom, szamponom itp. To reklama dość paskudnie bazująca na naszym poczuciu własnej wartości (czy raczej jego braku).

Mieszkanka metropolii, otumaniona pracą po godzinach, stoi sobie w korku, a tuż nad nią widnieje wielkie hasło. Czy jestem tego warta? Ależ tak! Przecież pracuję tak ciężko! Późno wracam do domu. Zatem mogę chyba zadbać o siebie kupując kolejny krem/serum/balsam za 50 albo 60 zł! Prosty mechanizm, ale być może takie właśnie w reklamie działają najskuteczniej. Hasło musiało być zresztą dobre, skoro cały czas je pamiętam.

I niby wszyscy wiemy, jak działa reklama, ale ręka do góry, kto nigdy nie nabrał się na takie sztuczki.

poniedziałek, 25 marca 2013

Czwarte wiosenne porządki - u wiewiórek

Mniej więcej rok temu pisałam o trzeciej wiośnie „z minimalizmem”, zatem z pobieżnych obliczeń wynika, że nadchodzi nasza czwarta wiosna pod znakiem „mniej to lepiej”. Chciałabym popisać więcej o filozoficznych przemyśleniach, radości życia, muzyce lub sporcie itd., tymczasem jednak znów przy ziemi zakorzeniły mnie... orzeszki. ;)

No dobrze, co my tu mamy?

środa, 20 marca 2013

Czy dwa jabłka to minimalizm?

Temat minimalizmu kolejny raz pojawił się w mediach, pobudzając wiele osób do refleksji, co oczywiście bardzo cieszy. Cieszy - bo uważam, że to idea warta propagowania. Dla mnie samej te dyskusje to dobra okazja do zastanowienia się, co mi się w minimalizmie podoba, a także... czy ja na pewno jestem minimalistką? A może trafiłam do artykułu tylko dlatego, że piszę o minimalizmie publicznie na blogu? Ha!

wtorek, 19 marca 2013

Minimaliści na iwoman.pl

Ania, Arek, Orest i... ja! Udzieliliśmy krótkich wywiadów dla portalu iwoman.pl. Oczywiście o minimalizmie (zwanym też prostym życiem, adekwatyzmem albo po prostu „nie dajmy się zwariować”), choć każdy z nas inaczej - o chodzeniu na szczudłach, wyjazdach w góry, pakowaniu się na rower, pracach w korporacji, staniu w korkach, jadalnych kwiatkach czyli ziołach i o tym, czy minimalizm jest tylko dla facetów. :)
Zapraszam do lektury. LINK

piątek, 15 marca 2013

Matthiessen o minimalizmie


A właściwie o kupowaniu i związanych z nimi wyrzutach sumienia. Peter Matthiessen jest autorem książki „Śnieżna pantera”, o której pisałam tutaj.

„Marzę, żeby się oswobodzić, pozbyć nadmiaru rzeczy, mniej posiadać, nie być uzależnionym, szybciej się ruszać. Toteż mam mieszane uczucia po kupieniu tego koca - jeszcze jedna rzecz, jeszcze jeden ciężar dla ducha. Tkacz żądał zupełnie rozsądnej kwoty za ciężki koc w pięciu kolorach. Ale za namową Tuktena wytargowałem niższą cenę i chociaż postąpiłem zgodnie ze zwyczajem, poczułem się przygnębiony, tym bardziej że dla Tuktena i Pirima, którzy jako ochoczy tłumacze byli obecni przy transakcji, ta cena - osiemnaście dolarów - przekraczała dwunastokrotnie ich dniówkę tragarzy wynoszącą piętnaście rupii. Szerpowie dostają niewiele więcej, nawet ci, którzy ryzykują życie podczas wysokogórskich wypraw; do niedawna przynajmniej dzienna stawka na najbardziej nawet nie bezpiecznych szczytach wynosiła około czterech dolarów, a Szerpowie na trasach takich, jak nasza, dostają tylko dwa.”

Więcej refleksji różnych autorów, wyselekcjonowanych przeze mnie z czytanych książek, a dotyczących szeroko pojętej prostoty i minimalizmu znajdziecie klikając na etykietę minimalistyczne cytaty.

piątek, 8 marca 2013

Zamiast kwiatka

Dziś wpis dla Czytelniczek. Kobietki, mamy swoje święto, zatem zamiast kwiatka - pietruszka, prosto z mojego parapetu. Pierwszy zwiastun wiosny.

A na deser niespodzianka. Link do ciekawego projektu. Setki zdjęć amerykańskich kobiet - sfotografowanych nago we własnych domach. W łazience, w kuchni, w łóżku. Wysokie i niskie, chude i grube, młode i starsze. Tych ostatnich zdecydowanie mniej, naga starość to ciągle silne tabu.

wtorek, 5 marca 2013

Legendarny japoński minimalizm?

Nigdy nie byłam w Japonii, ale od długiego czasu ten kraj mnie fascynuje. Myślę, że wycieczka do Japonii, tak jak zapewne do każdego kraju znanego tylko z drugiej ręki, byłaby wielkim zaskoczeniem. Pewnie trochę na plus, trochę na minus, i to niekoniecznie tam, gdzie teraz wyobrażam sobie te plusy i minusy...

Weźmy taki minimalizm. Puste wnętrze, ach, jakie to japońskie! Pawilony herbaciane, maty tatami, pojedyncze dzieła sztuki, kwiaty... Oddajmy głos komuś, kto ma do powiedzenia coś zupełnie innego niż rozpływająca się nad japońskim minimalizmem Domique Loreau. :)

niedziela, 3 marca 2013

Kolekcja Pana Alpinisty - rozbity klejnot

Kilka lat temu weszliśmy z Sahibem, przypadkowo, w posiadanie olbrzymiej kolekcji książek. Dziś nieco smutna historia tej cudzej biblioteki - tworzonej z pasją, a później rozbitej jak niedoceniony klejnot...

wtorek, 26 lutego 2013

Jaglane babeczki i jaglane murzynki

Ciasto bez mąki? Bezglutenowe, delikatnie słodkie, puszyste, bakaliowe, sycące...? Nigdy nie podejrzewałam, że któregoś dnia napiszę...

 „Gotowanie to przygoda!”

A jednak. Zabieram chętnych na wyprawę po złote runo, albo inaczej - po zdrowe ciastka.

sobota, 23 lutego 2013

Wszystkie kolory zimy


Kolory - i nie tylko! Smaki, zapachy, dźwięki, zabawy. Zima to moja ulubiona pora roku. Nigdy nie jest nudna, co roku inna. Podczas gdy wielu znajomych migruje (lub miałoby na to ochotę) na zimę do ciepłych krajów, ja chętnie przeniosłabym się dalej na północ, w rodzinne strony śniegu. Dziś będzie lajfstajlowo: o nartach, pieczeniu chałek i muzycznych podróżach. Jeśli jesteś fanem zimy - zapraszam do lektury. Jeśli nienawidzisz zimy - zapraszam tym goręcej. ;)

Pamiętacie?

„Usiłował otworzyć drzwi wejściowe, ale przymarzły. Biegał popiskując od okna do okna, ale i okna były poprzymarzane. Wtedy pobiegł na strych, otworzył klapę i wyszedł na dach.
Uderzyło go zimne powietrze.

wtorek, 12 lutego 2013

Boso po śniegu - złota myśl

Wieczorem temperatura spadła do -1°C, a więc były niezłe warunki do wyjścia boso na zaśnieżony balkon. Odwiedzili nas znajomi. Próbowałam namówić koleżankę Lucy na bosy spacer.

Lucy: Nie, nie namówisz mnie. Ja jestem ciepłolubna. Nienawidzę zimna i w ogóle jest mi zimno!
Tofalaria: Jak pochodzisz boso po śniegu, to zrobi ci się gorąco. To wspaniale pobudza krążenie.
Lucy: Nie, nie. Nienawidzę nawet dotykać zimnego. Na samą myśl o tym robi mi się zimno.
Tofalaria: Ale lody lubisz?
Lucy: No... lubię.
Tofalaria: To tak jak jedzenie lodów - tylko stopami!

Kto wie, czy to nie ostatni moment tej zimy? Ubity już teraz śnieg umożliwia chłodzenie samych podeszw stóp. Jest to bardzo przyjemne. Pomimo zastosowania tego obrazowego i sprytnego argumentu, Lucy nie udało się namówić. Za to poszedł ze mną Sahib i był zachwycony. :)

Więcej o chodzeniu boso po śniegu pisałam tu.

sobota, 9 lutego 2013

Biegać, skakać, latać, pływać - mówi anonimowa endorfinistka

Kilka razy już postanawiałam, że nie będę pisać na endorfinowym haju.

Bo wychodzi z tego przekaz podobny do bełkotu pijaka. I kto chciałby czytać takie wynurzenia? Dzisiaj robię wyjątek!

Jeśli byłeś już dziś na treningu albo porąbałeś kubik drewna, nie czytaj dalej. ;)

czwartek, 24 stycznia 2013

Prosta zupa cebulowa Sahiba

Moje relacje z cebulą były bardzo burzliwe. W dzieciństwie cebulę darzyłam nienawiścią tak głęboką, że od samego jej widoku robiło mi się źle. Rodzice rzadko dawali się ubłagać i rezygnowali z tego warzywa. Potrafiłam spędzić trzy godziny nad leczo albo zapiekanką, wydziobując z nich widelcem każdy najmniejszy kawałeczek cebuli. W ten sposób właśnie stałam się człowiekiem cierpliwym. ;)

Cebulę nauczyłam się jeść mniej więcej u progu dorosłości - zachęcił mnie kolega, z którym pojechałam w góry. Naprawdę dobrze gotował - i to na ognisku! Powoli przeszłam nawet od etapu „cebuli prawie spalonej” do „cebuli zeszklonej” (do surowej nie doszłam do dziś). Obecnie nie wyobrażam sobie gotowania bez cebuli. Większość zup, duszonych warzyw, zapiekanek zaczynam właśnie od niej.

Kiedy jakiś czas temu zobaczyłam zdjęcie zupy cebulowej, wydała mi się zupą bardzo zimową. Jednak skomplikowane przepisy, wymagające użycia wina, koniaku i zapiekania zupy z grzankami trochę mnie przerosły. Z pomocą pospieszył niezawodny Sahib, dyrektor kreatywny w naszej kuchni. „Zrobię własną wersję!” - zadecydował po męsku.

I zrobił. Ach, ta zupa - istne cudo! Zakochałam się w niej i odtąd jemy ją bez przerwy. Z przyjemnością zamieszczam kolejny przepis opatrzony etykietą „Sahib gotuje”.

wtorek, 22 stycznia 2013

Wspomnienia Starego Żbika

W niedzielę przeżyłam prawdziwą podróż w czasie. Nie dzięki technologii, ale ludziom i wspomnieniom. 21 Warszawska Drużyna Harcerska „Stare Żbiki”, w której działałam w czasach liceum, obchodziła stulecie powstania! Moja historia jest trochę krótsza, zabieram Was zatem do początku lat 90. Nie ma internetu, komórek. Metro to ciąg głębokich wykopów. Pod Pałacem Kultury kwitnie handel. W tak pięknych okolicznościach trafiam do liceum w centrum Warszawy, a tam dość szybko - do harcerstwa...

czwartek, 10 stycznia 2013

Boso po śniegu - krok po kroku

To już trzecia zima, podczas której namawiam wszystkich do chodzenia boso po śniegu. Po co? Głównie ze względu na zwiększenie odporności, hartowanie organizmu, poprawę krążenia. Jest to też ciekawy eksperyment wyjścia poza swoją strefę komfortu. Pobudza, wydzielają się endorfiny.

Oto kilka najważniejszych zasad chodzenia boso po śniegu:



wtorek, 8 stycznia 2013

Od direttissimy do kacabajki

Lubię słowa. Słowa? Tak, po prostu. Świat słów jest bogatszy nawet od świata kolorów (mojej wielkiej miłości). Jako dziecko uwielbiałam zaglądać do słownika albo encyklopedii. Nazwy zwierząt, roślin, minerałów itd. brzmiały czasem groźnie, czasem przepięknie. Budziły skojarzenia wręcz namacalne. Pamiętam frustrację, gdy nie mogłam znaleźć w żadnym domowym słowniku znaczenia „direttissimy”, o której śpiewał Bellon w jednej z piosenek. Teraz to nic trudnego, w internetowych bazach, wzbogacanych przez użytkowników, bardzo demokratycznie występują hasła z najróżniejszych dziedzin...

środa, 2 stycznia 2013

Piwny piernik mojego Dziadka

Wracając z Sylwestra rowerem przez wioski, widziałam mnóstwo biegaczy, ale tak sobie myślę, że kto ma biegać, to i tak będzie biegał cały rok. Do biegania w takim razie nikogo nie zachęcam. Za to na piernik namawiam z czystym sumieniem, przepis jest błyskawiczny, a smak bajeczny!

Słodki, wytrawny, bogaty, korzenny, ciężki, mroczny, miodowy, a do tego jeszcze - piwny. Taki był piernik, z którym w ręku powitałam Nowy Rok, czy to dobra wróżba? Receptura mojego Dziadka Janka, zatem proszę się częstować.