Mamałyga po rumuńsku

Miniony tydzień spędziliśmy z Sahibem i znajomymi włócząc się po rumuńskiej Transylwanii. Głównie chodziliśmy po górach, choć zdarzało nam się zajrzeć do miast i wiosek naszpikowanych zabytkami i starodawną architekturą. Przy okazji próbowaliśmy lokalnych dań.

Potrawa, na którą dziś namawiam, jest w Rumunii niebywale popularna. Bardzo prosta do wykonania - czysty minimalizm w kuchni. Przy 30-stopniowych upałach była jak znalazł - lekkostrawna, a zarazem pożywna. Jednocześnie przystępna cenowo (spora porcja kosztowała w przeliczeniu 6-10 zł).


Mamałyga to kasza kukurydziana. W Rumunii pola kukurydzy ciągną się kilometrami, a na półkach spożywczaków zawsze leży co najmniej kilka rodzajów kaszy z kukurydzy, różniących się stopniem zmielenia. Mamałygę podaje się zarówno w eleganckich restauracjach, w których kelnerzy biegle władają angielskim, jak i zwykłych barach i górskich schroniskach, w których turyście pozostaje tylko wskazywanie palcem na odpowiednie pozycje w menu, okraszone uśmiechem.

Moja ulubiona wersja to mamałyga z serem i śmietaną (po rumuńsku: mămăliguţă cu brânză şi smântână), jako że w kraju tym, o dawnych pasterskich tradycjach, nabiał jest świeży i smaczny. Na zdjęciu wersja z restauracji na starówce w Braszowie. Widać tu wszystkie składniki potrawy. W innych lokalach podawano kaszę zastygłą w formie kul polanych śmietaną albo plastrów zapieczonych z wiórkami z żółtego sera. Pełna dowolność i pole do eksperymentów.

Składniki:

kasza kukurydziana (gruba lub średnia),
woda,
sól,
twarożek,
twardy żółty ser (opcjonalnie),
gęsta, kwaśna śmietana.

Kaszę ugotować do miękkości w osolonej wodzie według przepisu na opakowaniu (zwykle 10-15 minut). Posypać wiórkami startego sera, podawać z twarogiem i zimną śmietaną. Mamałyga podana w ten sposób dobrze się komponuje zarówno z owocami na słodko, jak i pikantnymi sałatkami. Można ją oprószyć pieprzem. Polecam!

Impresje fotograficzne znajdziecie tutaj.