Wakacje w studenckiej chatce

Czy wiele potrzeba, by poczuć się wolnym i swobodnym? Wręcz przeciwnie – im mniej, tym lepiej. :)

Przekonałam się o tym kolejny raz. Nie miałam w tym roku perspektywy na jakąś dalszą wakacyjną wyprawę. Pod wpływem impulsu zgłosiłam się więc do zostania „chatkową” w bazie studenckiej SKPB Warszawa w Teodorówce, koło Dukli, na skraju Beskidu Niskiego.

Chatkowy to osoba, która w okresie wakacyjnym zajmuje się chatką. Dba o to, by nie zabrakło papieru toaletowego, płynu do zmywania, przyjmuje gości, pobiera opłaty, pokazuje, co, jak i gdzie, pilnuje porządku. W miarę możliwości, wolnego czasu i umiejętności może wykonać drobne ulepszenia i naprawy. Mój dyżur trwał tydzień. Miałam pewne obawy, czy sobie poradzę - Sahib towarzyszył mi tylko przez dwa dni (na zdjęciu nr 2 możecie zobaczyć, jak dzielnie kosi trawę). A do takiej chatki może przyjść każdy - osoby o różnych oczekiwaniach, charakterach, sposobach spędzania czasu... Jak się jednak okazało, moje obawy były płonne. Prawie codziennie ktoś przychodził na nocleg, wieczorami siedziałam więc z gośćmi przy stole, gadaliśmy, graliśmy w gry albo śpiewaliśmy. Zdarzało się wspólne gotowanie i umiarkowane spożywanie wina. Przychodzili harcerze, studenci albo nieco starsze pary wędrujące z plecakiem od bazy do bazy. Najmłodszy gość miał 1,5 roku, najstarszy - 60 lat. Jedną noc spędziłam sam na sam z kuną buszującą w dachu...

Warunków w Teodorówce nie można nazwać spartańskimi - asfaltowy dojazd, prąd i czajnik elektryczny to akcenty cywilizacji. Jest nawet radio. Nie ma jednak bieżącej wody, ze studni trzeba naciągnąć kilkanaście wiader wody dziennie - do spłukiwania toalety, mycia, gotowania, zmywania... (Po powrocie do domu przez kilka dni w zdumienie wprawiała mnie ciepła woda z kranu.)

Na terenie chatki rosną zdziczałe jabłonie, które akurat owocowały. Prawie codziennie gotowałam kompot z pysznych antonówek, dodając czasem znalezione śliwki. W okolicy bez trudu można zebrać szczaw, miętę, oregano, dziką różę, resztki ziemniaków po wykopkach, jeżyny i grzyby w lesie.

Dzień zaczynałam od kontemplowania jabłonki obsypanej owocami, która przesłaniała całe okienko mojej malutkiej sypialni. Potem ciągnięcie wody ze studni i owsianka z rodzynkami i jabłkami. Jeśli goście opuszczali chatkę, to zamiatałam pomieszczenia, ogarniałam całość, robiłam małe pranie. Potem wybywałam na cały dzień w teren. W chatce miałam być z powrotem dopiero o 18.00 - na drzwiach zostawiałam swój numer komórki. Czasu miałam w bród. Zwiedziłam okoliczne górki, atrakcje, nawet Muzeum w Dukli. Wieczorem gotowałam ryż z soczewicą, dodając czasem kupione w miasteczku warzywa. Gadałam z ludźmi, czytałam. Nawet nie wiem, kiedy minął ten tydzień.

Jeszcze kilka wolnych dni spędziłam włócząc się z małym plecakiem po Beskidzie Niskim, który zachwyca mnie od lat. Nocowałam w klimatycznej chacie SKPB Lublin w Zawadce Rymanowskiej i mojej ulubionej bazie Rzeszowiaków w Wisłoczku. Ta ostatnia noc, spędzona w kameralnym gronie przy ognisku z gitarą, miała dla mnie największy urok. Ogień i płynący za szałasem strumień ze znanym wodospadem wynagradzają niewygody bazy namiotowej. Zresztą... co to znaczy wygoda?

Jeszcze słówko o plecaku. Latem, planując noclegi w tego typu bazach, można chodzić z naprawdę małym bagażem, ciesząc się lekkością i poczuciem swobody. Na miejscu są przeważnie jakieś materace, garnki, menażki, sztućce. Mój plecak ważył 7 kg, ale zdaję sobie sprawę, że miałam tam nadmiar rzeczy (głównie ciuchów), związanych z wcześniejszym stacjonowaniem w Teodorówce. Myślę, że z jedzeniem i wodą można spokojnie zmieścić się w 5 kg. Na pewno warto mieć śpiwór, coś od deszczu, przydają się też lekkie sandały, nóż itp. Świadomie zrezygnowałam natomiast z noszenia książek i aparatu fotograficznego.

Wyjazd, choć krótki, okazał się intensywny, bogaty w piesze kilometry, wrażenia, znajomości, obserwacje przyrodnicze, nowe umiejętności, potrawy i piosenki. I to wszystko za dosłownie parę złotych. Bez napinania się, bez cudowania, bez budzika, bez perfekcjonizmu, bez internetu, a często nawet bez zasięgu telefonicznego (tak, są takie miejsca na świecie!).

A jak tam Wasze urlopy?

Strona poświęcona chatce SKPB Warszawa w Teodorówce.
Autorami zdjęć są Agnieszka Skieterska i Paweł Czachor. Dziękuję!